St. Bernardus Abt 12

Een quadrupel van wereldniveau. De zogenaamde nep-Westvleteren, maar voor mij zelfs beter, smaakvoller en evenwichtiger.

Voor mij is dit bier een klassieker. Een heerlijke volle en zachte smaak. Zeker als je het bier een beetje op kamertemperatuur laat komen. Eigenlijk de logica en advies van het etiket een beetje negeert. Ik ben persoonlijk van mening, dat het bier dan zeker meer tot zijn recht komt. Ergens heeft nog iets licht zoets als het even wat langer proeft. Een bier wat zeker in mijn ogen niet onder doet voor het befaamde WestVleteren. Als je mij om advies zou vragen dan kies ik zonder kwestie meteen Bernardus 12 boven zijn veel duurdere wereldberoemde dobbelganger. Anyway; you should make up your own mind. Great beer tasting minds do not always taste alike hahaha.

Een volmondig en zacht bier, met allerlei mooie smaken en (geur)nuances, dat zeer zeker niet in de schaduw hoeft te staan van zijn eeuwige vergelijkingsbier Westvleteren 12. Een bier dat goed verkrijgbaar en betaalbaar is, dat is voor velen verwacht ik minstens zo belangrijk.

Sinds de Westvleteren onbetaalbaar is geworden prijzen de brouwers van dit bier de Abt 12 aan als het beste alternatief. Ooit brouwden ze het in licentie voor de trappisten dus helemaal ongelijk kun je ze niet geven. Nou dronk ik alweer een tijdje geleden voor het laatst de Westvleteren 12, maar in mijn herinnering was dat toch wel een compleet ander bier. Voller, krachtiger, intenser vooral. Vergeleken daarbij is deze St. Bernardus een prima abdijbier. Vol, karaktervol, veel smaak. Maar met minder diepgang dan de trappisten-evenknie.