Bonifatius Wadwit en Acht Guldens op de proeftafel

Het eerste wat mij opvalt zijn de prachtige labels op de flesjes. Hier is duidelijk veel zorg en aandacht aan besteed. De etiketten met zilver zijn niet de goedkoopste optie, maar geven wel iets extra's. Bijzonder is ook de fles. Niet de vorm, maar het is een zwarte fles. Zo kan het licht van buiten het bier niet schaden. Bijkomend voordeel is dat de zwarte fles en het chique label echt een mooi, onderscheidend plaatje vormen.

Maar goed, het gaat natuurlijk niet om het flesje. Het gaat om het bier. We beginnen met de Wadwit. Dit is een witbier van 5,2% met het traditionele vleugje koriander en sinaasappelschil. Er is een extra ingrediënt aan toegevoegd: zeewier. Bij het inschenken - in het originele Bonifatiusglas - toont zich een diepgeel bier met een behoorlijk forse wit schuimkraag. Het bier is troebel. Het bier is donkerder van kleur en heeft meer schuim dan ik vooraf had verwacht van een witbier.

In de geur kom je tonen van citrus en van zoet en rijp fruit, tegen. De geur geeft duidelijke aanwijzingen dat dit een bier is dat verfrissend smaakt. Dat is zeker zo. Dit is een fijn bier voor zomers op een terras, een smaakvolle dorstlesser. De smaak is net even wat voller en fruitiger dan een doorsnee witbier. Ik probeer sporen van het zeewier in de smaak te vinden, maar die zijn moeilijk herkenbaar. Het zijn toch vooral de frisse, fruitige tonen die de smaak bepalen.

Na de Wadwit schakelen we gelijk een paar versnellingen door. We komen terecht bij de Acht Guldens van de Friese stadsbrouwerij. Dit bier is zo genoemd vanwege de hoge prijs die vroeger betaald moest worden voor een zwaar bier als deze quadrupel, die met 10% best een zware jongen genoemd mag worden. De kleur van dit bier is donkerbruin. Het is troebel een heeft een ietwat gekleurde schuimkraag. Geur en smaak zijn zoals je mag verwachten bij dit bier.

Ronde zoete tonen van mout en karamel. Deze basis wordt verrijkt met lichte tonen van chocolade en noten, waarbij het in de verte ook iets aards in zich heeft. De zoetheid vanuit de mout tempert de bitterheid. De alcohol in deze krachtpatser is goed verborgen. Dat alcoholkarakter had van mij best wat meer op de voorgrond mogen staan. Zeker, het is een bier met een body maar verwarmend en dik en vet is-ie geenzins. Dat maakt dit bier een sluipmoordenaar. Je drinkt een paar glazen en dat gaat prima totdat je opstaat ...

Ik heb genoten van beide bieren. De Wadwit is een heerlijk zomers terrasbier, lekker straks bij de barbecue. De Acht Guldens is meer een bier om de dag mee te besluiten. Telkens een kleine slokje tussen de overpeinzingen door. Bonuspunten scoort dit bier bij mij vanwege het fraaie label en de zwarte fles. Ik heb nog niet het genoegen gehad om de stadsbrouwerij in Dokkum te mogen bezoeken, maar de Acht Guldens en de Wadwit zijn zeker een uitnodiging eens langs te gaan bij Stadsbrouwerij Bonifatius 754 in Dokkum.